Betrokken

Betrokken zijn is openstaan voor de specifieke, unieke realiteit van de huidige situatie. Het ervaren en handelen vanuit het nu. Dit in tegenstelling tot het handelen op basis van eerder gevormde generieke ideeën. Een voorbeeld:

Een man liep eens te wandelen op een smal pad langs een ravijn. Plotseling vloog er een grote vogel op uit het struikgewas. De man schrok daar zo van dat hij struikelde en in het ravijn viel. Gelukkig niet te erg gewond maar wel erg geschrokken krabbelde de man op maar hij schrok heftig toen hij zich besefte in welke situatie hij zich bevond. De wanden van de kloof waren stijl en brokkelig, nergens zag hij een uitweg.

Gelukkig kwam net op dat moment een dominee het pad af. Help! Help! Riep de man. Help me, ik ben in dit ravijn gevallen en kan er niet uit! De dominee keek voorzichtig naar beneden de steile diepte in. Hier! Zei hij terwijl hij een bijbel en een gebedsboek naar beneden gooide. Lees dit en bid elke dag. God zal je rust en kracht geven hoe moeilijk je situatie ook is. Toe vervolgde hij zijn weg om op tijd te zijn voor de dienst. De man bleef achter, zoekend naar een uitweg.

Maar gelukkig daar kwam nog iemand het pad af. Help! Help! Help me, ik zit vast in dit ravijn en kan er niet uit! Voorzichtig liep de man naar de rand. Hoe is dit zo gekomen? riep hij naar beneden. Ik schrok, gleed uit en viel naar beneden antwoordde de man vanuit het ravijn. Dat had niet mogen gebeuren! Zei de man boven. Wat ernstig nalatig van de wegbeheerder dat hier geen hek staat. Maar je treft het, ik ben advocaat en ik zal ze aanklagen. Het kost wat maar dan sleep ik er ook het maximale voor je uit! Snel liep hij verder. Op naar de rechtbank om de zaak voor te brengen. De man achterlatend in ontsteltenis en zoekend naar een uitweg.

Even later. Er komt weer iemand het pad af. Onze man Is nu echt in paniek en hij begint weer te roepen. Help! Help! Help me! Ik kan er niet uit. Help me dan toch! Het wordt al donker! Ik kan er echt niet uit. Ook deze man loopt voorzichtig naar de rand. Wat is er aan de hand? vraagt hij. Help! Help! Help me! Roept de man van beneden weer. Ik weet het niet meer! Ik ben radeloos, ik zie het niet meer zitten. Ik kom hier nooit uit! Help me dan toch. Tja, zegt de man boven. Lastige situatie. Hoe voel je je nu? “Wat denk je?” zegt de man beneden wanhopig. Ik heb het niet meer, ik heb het doodsbenauwd. En hij begint wanhopig tegen te wand op te lopen. Je treft het zegt de man boven terwijl hij wat tabletten naar beneden gooit: ik ben psychiater en dit zijn wat medicijnen tegen angst en paniekaanvallen. Neem deze nu eerst in dan bespreken we in een vervolggesprek je situatie op dat moment en bepalen we of we de dosering misschien moeten aanpassen. Snel loopt hij vervolgens verder, de normtijd voor dit type behandeling zat er tenslotte op en het protocol was doorlopen.

Onze man weet het nu echt niet meer, hij is teneinde raad. Maar wonder boven wonder, voor de vierde keer komt er iemand het pad af. Rustig ontspannen kuierend. Help! Help! Roept onze man met z'n laatste krachten. Help me, ik kan er niet uit! De man boven aarzelt geen moment, hij neemt een aanloop en springt zo het ravijn in! Plotseling staan ze naast elkaar. Wat doe je nou! Zegt de eerste man. Nou zitten we allebei hier vast! Maar dat blijft niet zo zegt de tweede man rustig. Ik zit nu in dezelfde positie als jij en ik kan je één ding vertellen, ik weet niet hoe maar we gaan hieruit komen. Laten we daar eens beginnen. Heb je daar al gekeken? Of daar, wat zie ik daar? En zo gaan ze samen op weg, zoekend, proberend, tastend naar een uitweg. Het is verre van makkelijk, wordt laat in de nacht en levert ze beide de nodige schrammen op maar uiteindelijk staan ze dan toch, bebloed en bezweet weliswaar, weer op het pad.